Column: Overijverige lokale bestuurders willen de eerste en de beste zijn
Ik las in één van onze vakbladen dat de Nederlandse overheid geen zonnepanelen op landbouw- en natuurgrond meer wil. Een heel goed beleid, want het is natuurlijk belachelijk om grond voor voedselproductie op te offeren voor energieproductie. Het is al erg zat dat een derde van de Amerikaanse maïsoogst verdwijnt in de benzinetank. Hoezo duurzaam?
Tot mijn verbazing las ik dezelfde dag in de plaatselijke krant dat mijn gemeente een tender uitschrijft voor 33 hectare zonneweide op landbouwgrond. Nu vind ik het wel goed dat een gemeente af en toe ondeugend is en de regels minder strak toepast. We hebben in Nederland namelijk meer dan genoeg regels die vaak nog tegenstrijdig zijn ook. Een beetje hulp van hogerhand is dan welkom, maar in dit geval ben ik het er totaal niet mee eens. Dus ik bel de wethouder voor uitleg. Hij legt me uit dat zonneweides niet verboden zijn, maar dat er een bepaalde volgorde van keuzes is gemaakt waar gemeentes en provincies zich aan moeten houden. Die is als volgt:
- Trede 1: Zonnepanelen op daken en gevels;
- Trede 2: Onbenutte terreinen in bebouwd gebied;
- Trede 3: Onbenutte terreinen in landelijk gebied;
- Trede 4: Landbouw- en natuurgronden.
Mijn gemeente is natuurlijk keurig door deze trits gegaan en warempel, ze halen trede 4. Toevallig gelijk aan het beleid wat de raad enkele jaren geleden heeft vastgesteld. De woke gemeenschap heeft het vaak over geitenpaadjes die rechts hanteert om toch hun zin te krijgen, maar hier hoor je ze niet over. Dit officiële geitenpad wordt natuurlijk te pas en te onpas gebruikt en leidt ertoe dat het landelijk beleid van ‘geen zonneparken op landbouwgrond’ een lege huls is.
De woke gemeenschap heeft het vaak over geitenpaadjes die rechts hanteert om toch hun zin te krijgen, maar hier hoor je ze niet over
En waarom? Omdat we in Nederland het zodanig hebben georganiseerd dat de landelijke overheid geen verantwoordelijkheid draagt. Of ze kijken naar Brussel en geven de EU de schuld dat bepaalde dingen nu eenmaal niet anders kunnen – kijk naar het verfoeide stikstofbeleid – of ze gooien het bij gemeentes en provincie over de muur en trekken hun handen en geld ervan af. Dit klinkt leuk, verantwoordelijkheid zo dicht mogelijk bij de uitvoering leggen. Dat probeer ik in mijn bedrijf ook. Dat werkt om de lijntjes kort te houden en mensen gemotiveerd te houden. Maar dat staat of valt wel met de omvang van het bedrijf.
Nederland is te klein om het zo te versnipperen. Ons landje is maar klein en zou makkelijk vanuit Den Haag kunnen worden aangestuurd, zeker als het gaat om milieubeleid. Nu heeft iedere gemeente de uitdaging gekregen om energieneutraal te worden. Het resultaat is draconische maatregelen op de vierkante kilometer en geen belang bij wat de buren doen. Dat leidt tot suboptimalisatie.
Resultaat is draconische maatregelen op de vierkante kilometer en geen belang bij wat de buren doen
Stel dat onze buurgemeente een kerncentrale bouwt, dan hoeft de rest van de aangrenzende gemeentes niets meer te doen aan CO2-verlaging. En waarom zouden gemeentes aan de andere kant van het land daar ook niet van mogen meeprofiteren? Dit is van de positieve kant bekijken.
Vanuit negatief perspectief geldt hetzelfde. De provincie Brabant behandelt haar veehouders strenger dan in de rest van Nederland. Alleen maar omdat we in Brabant een linkse coalitie met een slappe VVD hebben. Inhoudelijk is er geen onderbouwing. Op niveau van Nederland leidt dit dus tot willekeur en is een boer afhankelijk van de grillen van de politiek. Dat is oneerlijk en onnodig en rechters schieten de boeren niet te hulp. Met het vermaledijde voorzorgsprincipe in de hand keuren ze alles goed wat de milieufanaten bedenken, want die kleine kans dat er iets misgaat met de gezondheid van mensen of milieu is niet nul.
Op deze manier zijn landbouw en maakindustrie ten dode opgeschreven in Nederland. We besteden gewoon alles uit wat enigszins vervuilend is of kan zijn en hebben geen probleem meer, denken we.
Op deze manier zijn landbouw en maakindustrie ten dode opgeschreven in Nederland
