Column: Handel in angst
Ik heb sinds kort een puppy. De juffrouw van de hondenschool zegt dat positieve beloning het beste werkt. Is dat bij mensen ook zo? Politici en NGO’s lijken vooral te handelen in angst.
De ‘business of fear’ is een bekend concept in de wereld van politieke leiders. Er zijn extremen zoals Adolf Hitler of Ayatollah Khomeini. Deze dictators vergaarden een grote achterban door mensen angst aan te praten voor andere mensen en andere geloven. De rest werd met geweld gedwongen. Dit zijn natuurlijk extremen waar wij in ‘het beschaafde’ Westen allemaal van vinden dat het zo niet moet. Maar zijn we in Europa en de VS dan zoveel beter? Oké, we verminken geen vrouwen en sluiten andersdenkenden niet op, maar dat wil niet zeggen dat de angst niet regeert. Het is alleen veel subtieler.
Maar onder die deken van liefde en sympathie zit een harde werkelijkheid
Ik doel in dit geval op de sociale en groene politici. Met hun politiek van ‘iedereen is welkom, niemand (inclusief dieren) wordt uitgesloten en de natuur moet floreren’ klinken ze in de basis heel lief. Dat wordt ook door de overheid zo beoordeeld, want NGO’s die dit prediken krijgen gemakkelijk subsidie, ook al zijn het agressieve actiegroepen. Kijk naar Wakker Dier die gewoon de ANBI status heeft. Maar onder die deken van liefde en sympathie zit een harde werkelijkheid. Deze mensen verdienen dan misschien geen geld aan hun belangen (hoewel dat ook nog wel eens een keer zou mogen worden uitgezocht) maar ze zijn heel overtuigd van hun morele gelijk. En dat moet de hele wereld weten…en accepteren.
Wat is dan die handel in angst? Mensen zijn toch rationele wezens die op basis van wetenschappelijke inzichten beslissingen nemen? Dat is helaas een kleine groep, de grote massa (de kiezers) bereik je daar niet mee. Hen bereik je door angst te zaaien. De kunst van angst zaaien is niet alleen moord en brand schreeuwen, maar mensen continu confronteren met die vermeende gevaren. Het lijkt een gewoon element van het dagelijks leven en valt niet zo op. Maar het gaat wel tussen de oren zitten, zoals de muziekjes en geurtjes in de supermarkt. Onbewust word je gestuurd.
Nu wil bijvoorbeeld Wakker Dier enkele deelnemende boeren van Boer zoekt vrouw aanpakken
Een voorbeeld zijn de rechtszaken die diverse NGO’s aanspannen. Nu wil bijvoorbeeld Wakker Dier enkele deelnemende boeren van Boer zoekt vrouw aanpakken. Ze zagen op TV dat kalfjes in hun ogen niet goed worden gehuisvest. Of ze nu gelijk hebben of niet, hier een zaak over beginnen, creëert aandacht. Veel mensen halen hun schouders er voor op maar velen zullen ook denken dat dit het topje van de ijsberg is.
Subtieler nog is de weerman van NOS of RTL. Een flinke storm of extreem heet weer wordt in één adem genoemd met klimaatverandering. Alleen maar genoemd, het verband wordt niet uitgelegd.
Een beproefd onderdeel van de handel in angst is het misbruiken van statistieken. Bijvoorbeeld: het eten van rood vlees vergroot de kans op darmkanker. Dan vinden ze in een bevolkingsonderzoek bij vleeseters meer darmkanker. Het causale verband is nooit aangetoond, maar zo’n verband moet er volgens de onderzoekers wel zijn. Dus vanuit het voorzorgsprincipe wordt de consumptie van rood vlees toch maar afgeraden.
Een ruikertje voor je lieve vrouw is dus een poging tot moord
Het voorbeeld van de giftige bloemen wil ik jullie hierbij ook niet onthouden. Uit onderzoek blijkt (let op bij dergelijke zinnen!) dat er verschillende giftige stoffen op bloemen zitten. Een ruikertje voor je lieve vrouw is dus een poging tot moord. Wat de gehaltes van die giftige stoffen zijn en hoe die dan leiden tot de dood wordt niet uitgelegd. Waar ze precies vandaan kunnen komen ook niet, maar het zal de bloementeler wel zijn. In dit geval kan die teler alles weerleggen. Partij voor de Dieren heeft blijkbaar bij deze teler de monsters genomen en is tot onmogelijke conclusies gekomen. Heronderzoek van de teler bevestigt dat ook, maar PvdD wil niet in gesprek. Het bericht heeft de grote media gehaald en het kwaad is geschiet. Dat bloementelers streng gecontroleerd worden en dat bestrijdingsmiddelen grondig worden onderzocht door de EFSA is voor het grote publiek niet interessant. En PvdD vindt de Europese regels in één keer niet van belang.
De nuances die wordt aangebracht door deskundigen die niet meedoen aan deze angsthandel, halen nauwelijks de krant. En als dat een keer wel lukt, worden ze weggezet als marionetten van de industrie die er alleen maar heel veel geld aan wil verdienen. Geld verdienen is vies en de handel in angst floreert als nooit tevoren.
