Column: Overheid durft activisten niet tegen te spreken

Stel je voor dat dieractivisten toezicht gaan houden op jouw hond. Niet omdat jij dat wilt, maar omdat zij dit ongevraagd doen. Eigenlijk willen zij een totaalverbod op het houden van huisdieren, maar daar is Nederland volgens hen nog niet aan toe. Als de gemeente de hondenpenningen wil innen, springt de activist ertussen. De hondenbelasting moet fors omhoog. De gemeente laat zich overtuigen en verdubbelt het bedrag.

We zien steeds vaker hoe gemakkelijk overheidsinstanties zwichten voor druk van activistische organisaties

Kom je vervolgens bij de dierenarts voor de jaarlijkse vaccinaties, dan zit de activist al in de spreekkamer. Hij bepaalt welke behandeling jouw hond moet krijgen en dat er een aanvullend wellnessprogramma noodzakelijk is. En dan staat ineens de diereninspectie voor je deur — zonder enige aankondiging. De activist heeft gemeld dat je hond te zwaar is, en dat wordt bestempeld als mishandeling. De deur dichtklappen is onverstandig, dan sta je binnen de kortste keren voor de rechter.

Klinkt dit absurd? Voor veehouders is dit helaas steeds vaker een bittere realiteit.

We zien steeds vaker hoe gemakkelijk overheidsinstanties zwichten voor druk van activistische organisaties. Daardoor belanden varkenshouders die in de media verschijnen bijvoorbeeld, nogal eens in een juridische procedure. Dit was de reden waarom een varkenshouder alleen anoniem wilde meewerken aan een reportage. De maker had beelden uit een varkensstal nodig, maar de varkenshouder vreesde voor repercussies. Niet onterecht, want actiegroep Varkens in Nood zag op de beelden direct “misstanden”. De organisatie spoorde de NVWA (de toezichthouder van de overheid) aan om een inspectie uit te voeren, omdat de dieren volgens hen niet goed verzorgd zouden worden.

De NVWA zou zo’n verzoek natuurlijk naast zich neer kunnen leggen, maar doet dat in de praktijk niet. De reportagemaker weigerde echter naam en adres van het bedrijf te delen. Het geschil belandde toen bij de rechter, waar de NVWA en Varkens in Nood ongelijk kregen. Je zou denken dat beide zich erbij neer zouden leggen. Maar nee: Varkens in Nood, met de NVWA in haar kielzog, ging opnieuw te werk en eiste wederom de contactgegevens op, ditmaal rechtstreeks bij de beroepsvereniging van varkenshouders.

Maar een overheid die vanuit angst beleid maakt, zet de deur wagenwijd open voor activisten

Dat overheidsdiensten zich voor het karretje van activistische actiegroepen laten spannen, ervaren we steeds vaker. En dat daarvoor instrumenten zoals het handhavingsverzoek worden misbruikt, helaas ook. Zij doen dit maar met 1 doel: druk uitoefenen op beleid. Echter het is nooit genoeg, want zij streven naar een veganistisch Nederland. En wanneer de overheid ons uitnodigt om mee te denken over regelgeving, blijken activistische NGO’s al aan tafel te zitten om richting te geven aan het gesprek.

Overheidsorganisaties zeggen ons het belangrijk te vinden om in gesprek te blijven met actiegroepen, om conflicten te vermijden met deze organisaties. Maar een overheid die vanuit angst beleid maakt, zet de deur wagenwijd open voor activisten die via rechtszaken hun wil oplegt aan ondernemers en de samenleving. Dit is een uiterst zorgelijke en onwenselijke ontwikkeling die zo snel mogelijk moet stoppen.