Column: De invloed van scholen en media op imago veehouderij

Naast dit grote initiatief hebben we natuurlijk ook duizenden ambassadeurs in het hele land (behalve de randstad misschien). Als iedereen in zijn directe omgeving vertelt en laat zien hoe het echt zit met vlees en veehouderij kunnen we veel impact maken. Ik heb zelf twee acties ondernomen afgelopen week.

Documentaire

Op de school van mijn zoon wordt tijdens de les Engels een documentaire getoond. Natuurlijk een Engelstalige film omdat ze Engels moeten leren. Het is echter een documentaire van een Amerikaanse dierenrechtenactivist (‘What the health’ van Kip Anderson). Ik heb me met grote ergernis door de anderhalf uur durende vegan propaganda geworsteld en genoteerd wat er allemaal niet klopt.

Daarmee mag mijn zoon de discussie aangaan in de klas (hopelijk doet hij dat) maar ik ga ook discussie aan met de betreffende school. Hoe komen ze erbij om bij het vak Engels een dergelijke documentaire te laten zien? Wat heeft de school of docent daar voor bedoelingen bij? Ik vind het linkse leraren meldpunt van Baudet te ver gaan, ik heb veel respect voor de mensen die onze kinderen opleiden en we hebben ze hard nodig. Maar als ik dergelijke lesinhoud zie, vind ik dat ik recht heb op een goede uitleg. Hopelijk leidt het bij de school tot het inzicht dat dit ongepast is.

NRC

Daarnaast ben ik in gesprek gegaan met de hoofdredactie van NRC Handelsblad. Ik lees die krant al 15 jaar met het doel om wat meer achtergrond bij het nieuws te hebben. Deze krant was altijd behoorlijk genuanceerd en benoemde vooral de feiten. De laatste jaren lijkt er echter een hetze gaande te zijn tegen de veehouderij.

Zo gingen ze zeer ver in hun conclusies na hun onderzoek naar mestfraude en publiceerden ze de betreffende artikelen met suggestieve koppen. Een ander voorbeeld is hun factcheck op een bewering van Wakker Dier dat vlees eten een enorm waterverbruik met zich meebrengt. Zij gaven aan dat die bewering grotendeels waar was terwijl dat in de verste verte niet zo is.

Ik heb op beide artikelen (en nog wel enkele meer) meermaals gereageerd maar nooit enige reactie terug gehad. Het excuus was vaak “druk druk druk, maar ondertussen hebben ze wel tijd om brieven van lezers te plaatsen die, met weinig verstand van zaken, beweren dat er veel mis is in de veehouderij en met het eten van vlees, melk en eieren.

Hulp

Ik was blij dat ik in gesprek kon met de redactie en heb ze mijn hulp gratis aangeboden. Hopelijk maken ze er gebruik van. Ze waren zich in ieder geval niet bewust van hun werkwijze en gaven aan dat landbouw niet hun sterkste punt is.

Ik benoem bovenstaande voorbeelden omdat ik denk dat media en scholen veel invloed hebben op de publieke opinie en zij worden beïnvloed door allerlei partijen die niet veel op hebben met de landbouw. Kritisch zijn is prima maar een verhaal heeft altijd twee kanten. De mooie kant van de veehouderij komt te weinig aan bod. Als iedereen in de landbouw en aanverwante sectoren een steentje bijdraagt aan het vertellen van hun kant van het verhaal kunnen we veel bereiken. Dat ondersteunt prima de grote actie van Vlees.nl.