Column: Een fris begin
Natuurlijk is Amsterdam een bijzondere stad en wonen er bijzondere mensen maar dat is nog geen reden om arrogant te zijn, zo stelde zij. Ik vind het moedig dat ze dat zo durft te zeggen. Ze ligt al onder vuur en dan ook nog zoveel zelfkritiek, chapeau.
Deze uitspraak biedt wellicht ook openingen voor oplossingen van de uitdagingen waar ons dichtbevolkte landje mee kampt. Hoe krijgen we alles wat we hebben en willen op die paar vierkante kilometer? Verstedelijking is daarbij een probleem. Steeds meer mensen wonen in continu uitdijende steden. Dat gaat ten koste van natuur, landbouw en de rustige woonplekken in de provincie.
In veel landen in de wereld kiezen ze een oplossing die in Nederland niet (en zeker niet in Amsterdam) wordt toegepast, namelijk bouwen in laagjes. Door te bouwen in lagen hoeft de bevolking van Amsterdam niet te worden gehalveerd maar kan er juist nog veel meer wonen.
"Drie miljoen passagiers per dag. En dat zonder geduw, getrek, rennende mensen en chagrijnige gezichten"
Ik was laatst in Tokio en heb werkelijk genoten van een megadrukke stad. Het treinstation waar wij aankwamen en waar we gedurende die week veelvuldig gebruik van maakten, verwerkt ruim 3 miljoen passagiers per dag. En dat zonder geduw, getrek, rennende mensen en chagrijnige gezichten. Alles perfect georganiseerd en op 3 verdiepingen trein- en metrorails.
Ook de wegen door de stad liepen in lagen. Op de begane grond het lokaal verkeer en voetgangers. Twee lagen daarboven de grote wegen waar de auto’s raasden van oost naar west of van noord naar zuid. In het winkelgebied op de begane grond had men de ruimte maximaal benut door winkels in de fundering van de grote wegen te maken. Een paar wandjes volstonden voor een comfortabel winkeltje. En ook hier weer geen geduw en chagrijn.
Het verblijf van de mensen in Tokio (bezoekers en inwoners) is uiteraard ook in laagjes. Enorme flats herbergen de woningen en werkplekken van ruim 13 miljoen mensen op een oppervlakte van 2.187 vierkante meter. Dat is 5.920 inwoners per vierkante kilometer. Ter vergelijk: Amsterdam heeft er 5.214, ruim 10 procent minder.
Naast het herbergen van veel mensen per vierkante kilometer ontvangt Tokio ook nog enorm veel toeristen. Die worden zeer vriendelijk ontvangen en een gevoel van onveiligheid is er nauwelijks. In tegenstelling tot Amsterdam, waar men de toeristen de deur uit kijkt en je continu op je hoede moet zijn voor zakkenrollers of drugsdealers.
"Laten we stoppen met het beschermen van historische stadsgezichten en allerlei niet-functionele zaken zoals grachten"
Omdat men vanuit de grote stad altijd zo goed meedenkt over het leven op het platteland wil ik ook wel eens een ideetje opperen voor de verbetering van het leven in Amsterdam. Laten we stoppen met het beschermen van historische stadsgezichten en allerlei niet-functionele zaken zoals grachten.
Als we de wegen, spoorwegen, woningen en kantoren in laagjes bouwen, kan de dure grond veel beter benut worden. Dan is er voldoende ruimte voor iedereen, inclusief stedelijke recreatie. Buiten de stad houden we meer grond over voor natuur en bijvoorbeeld Schiphol. Grote, efficiënte stations en spoorlijnen zorgen voor de aan- en afvoer van alle mensen.
Toeristen zijn geen last meer, maar een lust. Zij brengen veel geld in het laadje en zorgen voor die fijne internationale sfeer in de stad. Die sfeer is sowieso beter als mensen meer respect voor elkaar hebben. Een lach op het gezicht en een vriendelijk “goeiedag” als men elkaar tegenkomt doet wonderen (dat doen we bij ons in het dorp ook altijd). Daardoor heeft de politie ook minder werk.
Ik zie wel of dit lumineuze idee wordt opgepikt door de politiek. Zo niet, dan begin ik een petitie om ‘bouwen in laagjes en inwoneraantal verdubbelen’ te verplichten in de randstad. Die 50.000 handtekeningen moeten haalbaar zijn, toch?
