Column: Schoutens Lijst

Het stond er overigens wat verborgen. Het was geen officiële aankondiging, het waren maar een paar zinnen in een antwoord op vragen van SP-Kamerlid Frank Futselaar over een heel ander onderwerp: de milieuvergunning voor de herbouw van varkensbedrijf De Knorhof van Adriaan Straathof.

Letterlijk stond het er zo: “Naast het geven van inzicht in aantal inspecties en sancties bezie ik de mogelijkheid om ook overtreding van houders openbaar te maken. Inzet van de NVWA is om controlegegevens van meerdere sectoren, waaronder primaire bedrijven, actief openbaar te maken. Hiertoe vindt uitwerking plaats waarbij ook juridische voorwaarden zoals de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) worden meegewogen. Wanneer de uitwerking heeft plaatsgevonden en aan de (juridische) randvoorwaarden kan worden voldaan, kunnen gegevens over overtredingen van betreffende houder openbaar gemaakt worden.”

Heel veehoudend Nederland stond op zijn kop, toen de Agrio-websites Schoutens plannen oppikten. Tientallen reacties, zowel op deze website als op sociale media, kwamen binnen op het bericht. Ook de belangenbehartigers waren unaniem: ‘bizar en zeer zorgelijk’, reageerden zij op Schoutens Lijst.

Wig

Wat is er dan zo erg aan het voornemen van Schouten? Mogen burgers niet weten hoe dieren worden behandeld? Transparantie is toch goed? Zijn veehouders bang dat ze worden ‘ontmaskerd’ als dierenbeulen? Zo luidden de reacties uit de hoek van dierenrechtenstrijders. De wig wordt nu al gedreven.

Boeren zijn terecht boos over de plannen van Schouten. Niet omdat zij iets te verbergen hebben. Niet omdat niemand mag weten wat er op het boerenerf gebeurt. Boeren laten op alle mogelijke manieren al zien aan de samenleving wat er in hun stallen gebeurt. De boeren zijn boos omdat zij met dit plan, nog voordat het wordt uitgevoerd, opnieuw aan de schandpaal worden genageld als dierenbeulen.

Criminaliseren

Het voornemen van Schouten past in het beeld van het criminaliseren van de veehouderij. Iets wat al langer aan de gang is. Boeren worden door activistische groepen al jaren beschuldigd van dierenbeulerij: Ze rukken kalfjes weg bij hun moeder, ze behandelen stierkalfjes als vuil, ze knippen staartjes van biggen onverdoofd af, ze proppen hun kippen vol met soja, zodat deze ‘ploffen’ en ze stapelen dieren bovenop elkaar in donkere, te kleine hokjes uit puur winstbejag.

Deze activistische propaganda wordt inmiddels ook overgenomen door politici. Die laten zich door valse informatie verleiden om hetzelfde taalgebruik over te nemen en zelfs publiekelijk te verklaren dat ze vegetariër zijn geworden. Dan deug je namelijk wél. Zo wordt activisme mainstream en wordt veehouderij ongemerkt verder in de criminele hoek gedrukt. Het plan werkt, de overheid en politiek doen mee. De volgende stapjes kunnen worden gezet.

Vegetarisch

Van een minister zou je juist verwachten dat ze nuance brengt in deze verhalen en zich juist níet laat verleiden. Maar dat gebeurt steeds niet. Integendeel zelfs: Schouten zat aan tafel met de veroordeelde dierenextremist Erwin Vermeulen van Animal Rights om te praten over dierenwelzijn. Pas toen Pigbusiness hier melding van maakte, nam het ministerie hier afstand van. Vegetarisch wordt bij ministeries steeds vaker de norm tijdens recepties en diners. Alsof vlees serveren een misdaad is. Tijdens het handelsdiner op de Grüne Woche in Berlijn bijvoorbeeld, stond er op het menu geen enkel gangbaar stukje vlees. Niks. waarom niet op zijn minst 1 scharrelei, of een stukje vlees van een gangbare veehouder op het menu zetten? Was dat echt te veel gevraagd? Ja, want dan deug je niet.

En dan komt nu de volgende stap: overtredingen van veehouders openbaar maken. Het dient geen enkel doel. Het drijft alleen een wig tussen maatschappij en veehouderij. Activistische organisaties zullen de gegevens namelijk ongenuanceerd misbruiken voor hun eigen doel: einde veehouderij in Nederland.

Bewijslast

De overgrote meerderheid van boeren die netjes werken, 24/7 goed voor hun dieren zorgen en geen overtredingen begaan, zullen straks aan dezelfde schandpaal worden genageld door de dierenrechtenclubs. Die vertellen burgers er namelijk niet bij dat controles van de NVWA plaatsvinden op bedrijven die ‘risicogebaseerd’ zijn. Dus, bedrijven die al eens de fout zijn in gegaan. En vaak bedrijven waar sprake is van boeren die in psychische nood verkeren. Dierenclubs zullen dit er ook niet bij vertellen. En ook niet dat dat slechts een fractie betreft van alle veebedrijven in Nederland.

Wat gaat er straks dus gebeuren? Straks blijkt uit Schoutens Lijst bijvoorbeeld dat op 40 procent van die (zeer weinige) risicogebaseerde bedrijven overtredingen zijn geconstateerd. Dan zul je in de media lezen: ‘40 procent van de boeren mishandelt zijn dieren’. Zo gaat dat namelijk werken. Niet 40 procent van 1 procent. 40 procent. Punt. De waarheid is ondergeschikt. De bewijslast ligt bij de boer. Maar die is crimineel en is alleen belust op winst, dus wordt niet geloofd.

Voor de bühne

Schoutens Lijst levert maar één bewijs: dat overheid en politiek mooie woorden gebruiken over onze boeren, maar als puntje bij paaltje komt, ze geen barst geven om onze veehouders en hun gezinnen. Alles is voor de bühne. Dat Schouten 'trots is op de boeren' is voor de bühne en Schoutens Lijst is net zo goed voor de bühne: ‘Kijk mensen, ik deug.’

En de boeren? Die moeten zichzelf maar verdedigen. Daar is geen plan voor.