Column: 'Vertrouwen verloren'

De minister van Landbouw is ook minister van stikstofzaken en moet dus zorgen dat ‘het’ klopt. Met ‘het’ bedoel ik de berekeningen op papier en de wetgeving met betrekking tot stikstofuitstoot. Het doel van alle plannen is huizen bouwen. Nederland wordt steeds drukker en we willen graag alle inwoners van ons land goed huisvesten. Huizen bouwen leidt tot stikstofuitstoot en dus zullen we ergens ruimte moeten creëren.

In eerste instantie zijn we op de snelwegen 100 gaan rijden. Althans, op papier en alleen tussen 6.00 en 19.00 uur. Dat leidt nog niet tot voldoende, berekende stikstofwinst. Daarom zijn nu de koeien aan de beurt. De even simpele als domme redenering is: als de koeien minder stikstof in het krachtvoer hebben, kunnen we huizen bouwen. Op papier klopt dat (als je de berekeningen tenminste niet te complex en waarheidsgetrouw maakt) en juridisch eenvoudig te borgen.

Dienen we de minister of onze klanten?

Dat laatste is tricky voor de sector. Rundveehouders zijn primair verantwoordelijk voor het volgens de wet voeren van hun dieren. Als zij dat niet doen krijgen ze een boete. Iedere Nederlander hoort echter de wet te kennen en de overheid doet een beroep op de voerfabrieken. Wij mochten niet meepraten over de voermaatregel maar zijn wel medeverantwoordelijk voor de correcte uitvoering ervan. ‘Onafhankelijke’ adviseurs mogen weer roepen wat ze willen, maar de producent van het voer is de pineut als het mis gaat. Wetende dat we onze klanten en hun dieren in de problemen brengen met suboptimaal voer komen we in een vervelende spagaat terecht. Dienen we de minister of onze klanten?

Normaal gesproken is die vraag eenvoudig te beantwoorden. We dienen uiteraard onze klanten en voldoen daarbij keurig aan de wet. Met deze voermaatregel is dat echter bij een deel van onze klanten niet mogelijk. Geen we ruzie maken met deze klanten? Laten we ze in hun sop gaar koken? Jagen we ze in de armen van buitenlandse voerfabrieken? Kijken we de andere kant op als er illegale dingen gebeuren? En gaan we dan na 4 maanden ellende gewoon weer over op de huidige werkwijze waarbij we op basis van de mogelijkheden van de klant een optimaal rantsoen maken (rekening houdend met stikstofefficiëntie)?

PvdD en D66 zouden moord en brand moeten schreeuwen bij zo’n dieronvriendelijke voermaatregel

Ik heb daar op dit moment nog geen antwoorden op. We wachten de komende weken af wat er in Den Haag gebeurt. Hopelijk nemen de minister en haar ambtenaren geen vakantie. Gelukkig maken we normaal gesproken toch al maatwerk voor onze klanten en kunnen we snel schakelen. We kunnen dus volgens de wettelijke vereisten voer leveren. Maar moeten we dat doen als dat haaks staat op de belangen van onze klanten en hun dieren, wetende dat het alleen maar is om een papieren werkelijkheid te bereiken?

Op deze manier speelt de overheid de partijen in de zuivelsector uit elkaar. De tegenstanders van de veehouderij (PvdD, D66) hoor je nu even niet. Die zouden moord en brand moeten schreeuwen bij zo’n dieronvriendelijke voermaatregel. De ware aard komt boven. Het komt ze allemaal wel erg goed uit. Milieu? Dierwelzijn? Verdienmodel van de boer? Allemaal taal voor de bühne.

Ik ben altijd best een brave burger geweest (denk ik zelf) maar begin nu toch serieus het vertrouwen in de overheid te verliezen. Waar gaat het met dit land naartoe? Speelt de minister van landbouw een geraffineerd spel? Heeft het kabinet een hoger doel afgesproken dat zij netjes moet uitvoeren? En moet ik dan mede uitvoering geven aan een dergelijk beleid?

Huub Fransen
Mede-eigenaar voerfabriek Fransen Gerrits