Column: Jouw - mijn
Enige tijd geleden las ik een blog van een vegameisje dat op bezoek ging bij een pluimveebedrijf. De kippenboerin had haar uitgenodigd om te komen kijken en deze uitnodiging werd van harte aangenomen. Na een uitgebreid gesprek met boer en boerin, een rondgang over het bedrijf en uitleg over de economische aspecten en de marktsituatie van de pluimveehouderij, belandden ze weer aan de keukentafel. De kippenboerin en –boer vol passie over hun bedrijf en liefde voor de kippen en het vegameisje overtuigd van geen vlees en geen intensieve veehouderij.
Je proeft uit de blog dat er misschien geen consensus was over de sector, maar wel begrip. En toen stelde de kippenboer wat mij betreft dé vraag van het jaar, eenvoudig maar treffend: ‘Wat zou jij doen, als je in onze schoenen stond?’
Eenvoud
En hoe eenvoudig de vraag ook was, toen begon het stotteren: ‘Shit, uhh, tja.’ En logisch ook, want er is niet zomaar even snel een antwoord te bedenken. Ja, vanuit een ivoren toren misschien wel. Maar praktisch op het boerenbedrijf liggen zaken natuurlijk toch wat gecompliceerder. Maar juist daarom vind ik het zo goed van ons vegameisje dat ze gewoon komt kijken en het gesprek aangaat. Samen bekijken hoe en waarom dingen zijn zoals ze zijn, samen praten en samen werken aan nieuwe dingen.
Vaker
En mogelijk zouden we ons die vraag eens wat vaker moeten stellen. Aan de ander: ‘Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond?’ En aan onszelf: ‘Wat zou ik doen als ik in zijn of haar schoenen stond?’
Want:
Wat zou ik doen als ik vind dat dieren van licht, lucht en vrijheid moeten kunnen genieten?
Wat zou ik doen als er Europese afspraken over fosfaat zijn die mijn land niet nakomt?
Wat zou ik doen als supermarkteigenaar en ik een goed imago wil hebben?
Wat zou ik doen als ik weet dat ik iets koop wat eigenlijk voor die prijs niet kan?
En dan heb ik het alleen nog maar over vraagstukken die rechtstreeks betrekking hebben op zaken in de pluimveehouderij. Laat staan over zaken in de gehele wereld.
Programma
Misschien moeten we Yvon Jaspers maar eens gaan vragen om haar programma ‘boer zoekt vrouw’ een andere draai te geven. Kijk eens naar het tv-programma ‘puberruil’ waarbij pubers een week van gezin wisselen. Of naar het tv-programma ‘jouw vrouw mijn vrouw’, waarbij vrouwen een week van gezin wisselen. Misschien is dat de manier om onderling meer begrip te kweken. We maken een geheel nieuw format ‘mijn boerenwerk, jouw stadse werk’…
