Column: Relaties

Het meeste rendement door samenwerking is te halen tussen varkenshouders onderling, denk alleen al aan productiebeperking. We zien vandaag dat een iets lagere productie leidt tot ongekende prijzen, deze werd echter niet ingezet door samenwerking.

Juist het tegenovergestelde, een ijskoude sanering, deed veel collega’s stoppen en over twee jaar zal zich dat als vanouds herhalen. Idealen over grootschalige samenwerking tussen varkenshouders zijn verdampt; ik zie het bij mijzelf en om mij heen. Het is ook niet realistisch, een club-van-100 is het hoogst haalbare. Ik heb mij er inmiddels bij neer kunnen leggen en het vizier gedeeld met slechts enkele collega’s en ketenpartners.

Verder kijken

We zijn letterlijk en figuurlijk verder gaan kijken. De binnenlandse markt kan slechts 15 procent van het aanbod aan en enkel een ‘Holland Varken’ volstaat niet voor alle buitenlandse markten. Vraagmarkten binnen Europa zijn er genoeg, meestal zijn dit landen met een beschermde markt en extra welzijnseisen.

In de meeste van deze landen heb ik bedrijven bezocht en telkens valt de combinatie van hoge opbrengstprijzen en relaxt leven mij op. De boeren zijn net als wij chauvinistisch, laten liever geen import toe, maar weten dat dit in hun geval niet realistisch is. Ze dwingen hun ketenpartners dat importvlees aan hoge welzijnsstandaarden moet voldoen.

Deze buitenlandse ketenpartners hebben wij vele malen in de showroom en in de stallen gehad. Daar is iets moois uit gegroeid, hetgeen we koesteren. Uiteraard is de relatie nog pril en kan het ooit stranden, daar heb ik aan het begin van deze column al naar verwezen. De start is een roze wolk gelijk een prille liefdesrelatie en zelfs die houdt bij ons alweer 32 jaar stand.