Column: Grondstof
De voerconversie wordt ieder jaar scherper en productie van melk of eieren per kg voer ook. Dat is natuurlijk ook de verdienste van fokkerij, goede boeren, dierenartsen en allerlei staltechniek. Tegelijkertijd wordt er gewerkt aan allerlei andere zaken zoals minder zink en koper, minder fosfor en minder antibioticagebruik. Ook daar zijn heel mooie resultaten geboekt.
In de circulaire economie spelen de voergrondstoffen een belangrijke rol. Ik heb laatst in het Financieel Dagblad een column mogen schrijven. Daarin heb ik uitgelegd dat we, dankzij gebruik van bijproducten en hoogstaande techniek, bij varkens inmiddels een voer-vlees conversie hebben bereikt van bijna 1. Een megaprestatie en een argument minder voor vegetariërs.
Er wordt ook veel door anderen over voer nagedacht, soms niet gehinderd door kennis. Enkele voorbeelden:
- Non-GMO voer (ofwel VLOG als het over Duitsland gaat) wordt geëist door diverse retailers;
- Regionaal voer wordt door Jumbo genoemd voor hun zuivelproducten;
- De witte lijst van Keten Duurzaam Varkensvlees.
Uiteraard is alles te maken en vullen we het ook iedere keer braaf in. De vraag is of we daar op lange termijn blij mee moeten zijn. De politiek zegt al gauw 'zie je wel, het kan' en zet het om in regelgeving. Weg marketingvoordeel!
In Den Haag wordt gesproken over het grondstoffenakkoord. Wat betreft veevoer heeft men het over 'grondgebondenheid' en 'regionaal'. Wat dat precies inhoud is nog niet duidelijk maar er zijn (linkse) partijen die graag zien dat we dieren voeren met grondstoffen uit een zo klein mogelijke regio. Zij tellen dan de graanschuur van Europa (Oekraïne) niet eens tot onze regio. En het moge duidelijk zijn dat soja- en palmproducten zeker niet tot de regio behoren. Voor een deel vinden we wel een oplossing maar als dit wet wordt, gaan we drastisch terug in aantal dieren. Waarschijnlijk gaat de efficiëntie van omzetting van voer naar dierlijk eiwit omlaag. Het wordt daardoor dus duurder en minder duurzaam. De effecten op het inkomen van de (overblijvende) boer zijn nog ongewis. Tot nu toe hebben boeren niet veel extra’s kunnen verdienen in allerlei concepten. In het beste geval worden ze vergoed voor de extra kosten. Daar doet een 'gewone' onderneming het niet voor.
Grote bedrijven die aan tafel zitten bij de gesprekken over het grondstoffenakkoord hebben daar geen boodschap aan. Van bedrijven als Unilever en Ahold kun je dat helaas verwachten. Maar ook een bedrijf als Friesland Campina lijkt weinig tegengas te geven. En ik vraag me af wat LTO inbrengt. In ieder geval gaat het verder dan het beweiden van koeien en de ruwvoerteelt. Ook de varkens- en pluimveehouderij gaan de gevolgen van dit akkoord voelen.
Of we de richting van het grondstoffenakkoord nog kunnen keren, weet ik niet. Maar we zijn er zelf bij als we dingen willen regelen in de keten. Mengvoerbedrijven hebben veel verstand van diervoeding en zetten die kennis graag in om dingen te verbeteren. Of het nu gaat om verbetering van resultaat in de stal, de smaak van vlees of verduurzaming van de keten. Samen bereiken we meer en kunnen we de interactie tussen genetica, voer en houderij maximaal benutten. Binnen de sector ontmoeten we elkaar dagelijks. Hoe betrekken we de rest van de keten?
