De stallen bij varkenshouder Wilbert van Lanen zijn leeg: 'Ik kijk niet mijmerend terug op wat was, maar naar wat nog komt'

„Ik had half december keurig een planning doorgekregen van de handelaar. Ik wist daardoor hoeveel varkens ik in welke week zou moeten afleveren. In week 52 en week 53 (de overgang tussen 2020 en 2021) wordt er altijd minder geslacht. Er zouden volgens de planning nog 350 varkens overblijven voor het nieuwe jaar, die in de derde week van januari weg zouden gaan", begint Van Lanen te vertellen.

Maar dat liep anders. Doordat zijn varkens een gemiddeld gewicht van 105 kilo hadden, waren ze te zwaar. „Het wordt gestimuleerd om af te leveren als de varkens tussen de 84 en 104 kilo zijn. Maar met een gemiddelde van 105 zit je daar natuurlijk boven. Dus kreeg ik telefoon van de slagerij. Maar ik ben ook gebonden aan hun schema, dus kon daar eigenlijk weinig aan doen. Toen heeft de handelaar contact gezocht met de slagerij en gezegd dat ze nog wel zwaarder zouden worden als ze tot januari moesten blijven staan. Ik kreeg op vrijdagavond een telefoontje dat ze hun best gingen doen om ze de week daarna op te halen. Toen heb ik eigenlijk het hele weekend niet geslapen.” Na het weekend kreeg Van Lanen opnieuw telefoon. Op dinsdag 22 december zouden de laatste varkens worden opgehaald. Toevallig ook nog de dag dat zijn dochter jarig is. „Alles is goed verlopen, gelukkig.”

Gefocust op januari

Omdat de varkens ineens een maand eerder weggingen, was het voor Van Lanen wel even schakelen. „Je bent zo gefocust op derde week van januari. Ik zag het echt even niet aankomen. Maar de varkens waren op gewicht, dus dan ben je er ook wel blij mee.”

En dan is het 23 december… En zijn er geen varkens meer. „Ik moet eerlijk zeggen, dat het niet anders voelde dan anders toen ik de laatste varkens had geladen. Daarna zet je wel de ventilatoren op klein, het alarm uit, alle lampen uit. Dat brengt eigenlijk een hele boel rust. Ik heb erg kunnen genieten van de feestdagen en mijn gezin. Voor het eerst in jaren was ik echt even vrij. Ik heb lekker boodschappen gedaan en het kerstdiner gekookt. Ook heb ik een beetje opgeruimd; dat soort dingen. Dat was fijn.”

Ook al voelde het eerst even gek, inmiddels voelt het ‘goed’ dat de varkens weg zijn. Echt missen doet Van Lanen de varkens dan ook niet. „Ik durf het bijna niet uit te spreken, maar op een gegeven moment ben je blij dat het einde in zicht is. Dan kun je weer vooruit. Ik had nu eenmaal de beslissing genomen om te stoppen, waar ik nog steeds helemaal achtersta. Dus dan is het goed dat het voorbij is. Ik kijk niet mijmerend terug op wat was, maar kijk uit naar wat nog komt.”

Vanwege Covid-19 heeft Van Lanen vooral steun gevonden binnen zijn gezin om het ‘verlies’ van de varkens te verwerken. „Het is natuurlijk een rare tijd. Mijn schoonouders wonen ver weg, dus die spreken we wel veel via de telefoon. Maar dit is geen onderwerp dat je even via de telefoon bespreekt. Ik heb het er wel veel met mijn vader over gehad. Hij heeft mij altijd gesteund in deze beslissing. Hij ziet ook wel dat de wet- en regelgeving steeds lastiger werd.”

Wat doet Van Lanen nu? Lees het hele verhaal over de stoppende varkenshouder in het vakblad Pig Business, dat op donderdag 4 februari is verschenen. Ontvangt u het vakblad Pig Business nog niet? Vraag dan hier een gratis proefnummer aan. Wilt u een abonnement op vakblad Pig Business? Klik dan hier.