Stichting Stikstofclaim wil batenanalyse bij nieuwe stikstofplan LTO
Het nieuwe stikstofplan kost jaarlijks, tot 2030, zeven miljard euro. Met het geld wordt geinvesteerd in innovatie, de vrijwillige verplaatsing van piekbelasters en het vrijwillig uitkopen van stoppers. De gronden die vrijkmen kunnen vervolgens ingezet worden voor de extensievering van de bestaande bedrijven. Andere maatregelen zijn de omvorming naar natuurinclusieve landbouw, vergoedingen voor agrarisch natuurbeheer en meer robuuste natuur.'
Stichting Stikstofclaim noemt de 1,7 miljard 'veel geld'. 'Het gaat dus om gemiddeld 15 miljoen euro per Natura 2000-gebied! Van boeren wordt een groot offer gevraagd, zij zullen een groot deel van hun rechten en ontwikkelruimte moeten afstaan. Van de samenleving wordt ook een groot offer gevraagd, zij betalen via belastingen de rekening', zo schrijft de stichting in een persbericht.
Voorbij aan doel
De stichting vindt dat het nieuwe stikstofplan voorbij gaat aan het doel, de instandhouding van de natuur. Natuurorganisaties moeten daarnaast ook meer inzet tonen. 'Het kan niet zo zijn dat van economische bedrijven wel harde resultaatverplichtingen worden gevraagd, maar van natuurorganisaties niet'.
Stikstofclaim schrijft dat er al jaren in het veld weinig effect wordt gemeten van het ammoniakbeleid, ondanks de miljarden die de landbouw investeert. De organisatie schat in dat de kans groot is dat het nieuwe stikstofplan geen effect gaat hebben op de biodiversiteit. 'En wat wordt dan het antwoord van de bedenkers van het plan? Een nieuw pakket aan maatregelen voor de resterende boeren?', vraagt het zich af.
Stikstofclaim is daarom van mening dat kostbare plannen altijd voorzien moet zijn van een kosten/baten-analyse. 'De baten (welke verbetering van de staat van instandhouding van natuur mogen we verwachten van dit plan) ontbreekt volledig'.
