Column: Nederland sprookjesland

Nederland sprookjesland, bestuurt door leiders die dagdromen en geloven in sprookjes. Hun wensdenken is de oorzaak van een reeks crises: stikstofcrisis, klimaatcrisis, woningbouwcrisis en de koopkrachtcrisis. Wij leven in een land met een kabinet dat niet de hand in eigen boezem steekt, maar wijst naar de dieren van de boer als schuldige. Daar ligt hét probleem en dé oplossing: krimp van de veestapel.

Welk probleem precies wordt opgelost blijft uiterst vaag. De wensen en dagdromen blijven de boventoon voeren. Wat doet een wensdenkend kabinet dat er zelf een puinhoop van heeft gemaakt in zo’n geval? De bal doorschuiven naar de ander. Boeren weten vast zelf beter welke problemen zij moeten oplossen. Dat moet dan worden vastgelegd in convenanten en akkoorden.

De wensen en dagdromen blijven de boventoon voeren

Het ontbreekt in dit land aan écht leiderschap met kennis van zaken. Nederland sprookjesland is wereldwijd namelijk maar een kleine stip. Maar wel een stip met wereldwijde waardering voor haar landbouw, veehouderij, voedselzekerheid, agrarische kennis en innovatie. Behalve bij dit kabinet.

Wereldwijd neemt de vraag naar dierlijke eiwitten toe. De wereldwijde consumptie van vlees zal naar verwachting rond 2050 met 75 procent zijn gestegen. Er komen steeds meer mensen bij in met name Azie, Afrika en Zuid Amerika. Daarnaast neemt de leeftijd van mensen toe door betere voeding, gezondheidszorg en huisvesting. En groeit ongeveer 3 miljard mensen door van een laag naar een middeninkomen. De vraag naar dierlijke eiwitten neemt daardoor nog exponentieel toe.

In Nederland sprookjesland legt het kabinet zichzelf onhaalbare doelen op

In Nederland sprookjesland legt het kabinet zichzelf onhaalbare doelen op en etaleert zij onbetaalbare ambities. Er wordt zichtbaar en onzichtbaar toegewerkt van dierlijke naar plantaardige eiwitten. En liefst extensief en lokaal geproduceerd. Want dat gaat de oplossing zijn voor alle crisissen. Dat hierdoor wereldwijd juist een crisis ontstaat, die van honger en armoede, dat nemen we maar voor lief. Toch kabinet?

De aarde is het beste af om de eiwitten te produceren op de plek waar dat het schoonste en meest efficiëntste kan. Dan heb je de minste grond nodig, en hou je maximaal over voor woningen, recreatie en natuur. Dan heb je de minste grondstoffen nodig en dus de minste broeikasgassen, dus beter voor het klimaat. Dat daarvoor transport nodig is weegt niet op tegen alle hierboven genoemde voordelen. Transport leidt hooguit tot 3 of 4% van alle uitstoot van voedselproducten.

Moeten we dan zoveel blijven produceren in Nederland hoor ik u denken? Nee, dat hoeft niet, al decennialang is de autonome ontwikkeling dat we minder dieren houden. Maar het is belangrijk dat we hier in Nederland volume houden om efficiënt en schoon te kunnen blijven produceren en innovaties betaalbaar blijven. Hierdoor kunnen we ook kennis en technieken exporteren, waar hopelijk Nederlandse boeren ook voordeel van hebben. Wij moeten blijven doorontwikkelen en innoveren.

Alles wordt op slot gezet door middel van onhaalbare wetgeving, convenanten en akkoorden

Maar wat gebeurt er in Nederland sprookjesland? Het wordt de boeren onmogelijk gemaakt. Alles wordt op slot gezet door middel van onhaalbare wetgeving, convenanten en akkoorden. De verwende Nederlander denkt niet verder na dan over voldoende voedsel voor zichzelf. Die denkt niet na over voedselzekerheid voor anderen en de wereldbevolking, terwijl een schaarste op de loer ligt. Het wordt tijd voor een voedselstrategie. In Europa en mondiaal. Aziatische landen willen daar vast graag met ons over meedenken, daar maken ze zich wel zorgen over voedselzekerheid voor hun inwoners.

Nederland sprookjesland, Nederland crisisland. Het zou helpen wanneer onze bestuurders en vertegenwoordigers letterlijk en figuurlijk over de eigen grenzen heen kijken.